Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
De jarretel op de kop
van een vrouw die gevoelig was voor komplimenten
Ik ontmoette hem in september 1990, in een stamkroeg waar ik elke zaterdagmiddag enkele uren doorbracht. Er was veel gebeurd in mijn leven de laatste twee jaren en ik was daardoor behoorlijk uit evenwicht geraakt. Een echtscheiding, dochter op sterven in het ziekenhuis, vader overleden en moeder ernstig ziek. Het was zoveel tegelijk, teveel om te verwerken. En niemand om mee te praten, dus zocht ik mijn heil in de kroeg.
Hij viel me direkt op door zijn aparte uitstraling, beetje semi-intellectueel, beetje schrijverstype, zoiets als Remco Campert.
Krantje onder de arm, ziekenfondsbrilletje en een baard van 3 dagen. Verder een zeer beschaafde stem. We raakten in gesprek en hij vertelde me dat hij werkte voor een bekend dagblad in Nederland.
Hij was dus verslaggever, hij werkte op de sportredactie maar had ook op de binnenlandredactie gewerkt. Ik was onder de indruk, want ik viel en val steeds op aparte types. Grijze muizen zie ik niet staan.
Kennelijk was hij ook van mij onder de indruk, want hij gaf gelijk al z'n telefoonnummer met de vraag of ik wilde bellen. Die zelfde avond nog. En daar ik zelf helemaal uit balans was deed ik dat ook.
Om een lang verhaal korte te houden, we kregen een relatie, een zeer hevige en intense verhouding die 3 jaar geduurd heeft. Na 2 maanden relatie, kwam hij de kamer in, verkleed als vrouw en vertelde mij dat hij aan travestie leed. Ik moest dat maar begrijpen en of ik zo lief wilde zijn hoge hakken voor hem te kopen; maat 42.
Vervolgens gooide hij een plastic vuilniszak vol met pornografische foto's over mijn hoofd leeg.
Ik moest even van de schrik bekomen, maar ja ik was gek op die man dus dacht ik tolerant als ik ben, ach ja iedere gek heeft zijn gebrek.
Dus kocht ik hoge hakken voor hem, en oorbellen en een pruik en noem maar op.
Ik moest hem ook opmaken en hij wilde s' avonds in het donker met mij wandelen als vrouw verkleed.
Ik wilde dat niet, maar ja ik was gek op die man dus deed ik dat ook maar. De relatie nam verder zijn loop en de kerst zou ik bij hem in zijn woning doorbrengen.
We kochten samen een kerstboom en hij zou die boom wel even versieren, ik mocht niet kijken dus ging ik even naar boven, kom maar beneden gilde hij en wat schetste mijn verbazing; de hele kerstboom was versierd met lingerie.
Hij had flink uitgepakt wat geld betreft en niet op een paar centen gekeken, zowel voor hem als voor mij hingen daar de mooiste slipjes , b.h's en jarretels in de boom.
De champagnekoeler en de glazen stonden klaar, dus het verkleedfeest kon beginnen. Daar ik al veel met hem gewend was, keek ik nergens meer van op. Die kerst 1990 zal ik niet snel vergeten. Het liep volkomen uit de hand en hij ging steeds meer eisen op sexueel gebied. Ik stelde mijn grenzen en hij begon daarop agressief te worden en uiteindelijk te slaan.
Kortom , de man was vokomen gestoord als ik niet wilde doen wat hij graag zag. Zo is dat 3 jaar lang door gegaan. En ieder keer trapte ik er weer in, na het slaan had hij berouw en kreeg ik prachtige ruikers thuis, gedichten en mooie kleding.
Steeds weer probeerde ik het, maar het agressieve gedrag bleef terugkomen.
Hij kreeg de bons bij de krant en werd dus werkloos, fraudeerde met taxibonnen en valse declaraties. Hij bedreigde de hoofdredacteur en kwam vervolgens op een zwarte lijst te staan, zodat hij ook geen job meer kreeg bij een andere krant.
Door de financiele problemen na zijn ontslag betaalde hij ook geen huishuur meer en telefoon en energie.
Hij werd dus het huis uitgezet en vervolgens stond hij bij mij voor de deur. met de vraag of ik hem wilde opnemen in mijn woning. En wat deed ik? Ja, natuurlijk mag je hier tijdelijk wonen, ik had medelijden. Stommer had ik niet kunnen zijn, want toen begon het balletje pas goed te rollen. Agressieve buien afgewisseld met hevige travestieaanvallen, waardoor hij soms weken in dameskleding liep. Geen werk, dus weinig inkomen.
Waanvoorstellingen, psychose en angstaanvallen. Uiteindelijk heb ik er een psychiater bijgehaald en hij werd opgenomen. Zo is dat een paar maal achter elkaar gebeurd, iedere keer kwam hij weer thuis en zorgde ik weer voor hem, ik hield toch van hem dacht ik dus moest ik helpen.
Het werd steeds erger, maar ik bleef proberen tot we op een gegeven moment in een bekend restaurant in Rotterdam zaten en hij me met mijn hoofd tegen de bar sloeg omdat ik geen oorbellen voor hem wilde halen.
De maat was vol, de boot was aan. Ik kon niet meer en ben opgenomen in een herstellingsoord. Was totaal overspannen en hij is in een psychiatrisch ziekenhuis terecht gekomen.
Achteraf denk ik dat de aandacht die hij me gaf, en het feit dat hij me zo mooi vond en sexy, de drijfveer is geweest. Ik was in die tijd heel gevoelig voor complimenten. Hij spiegelde zichzelf aan mij, wilde graag een vrouw zijn en hij vond mij supervrouwelijk.
Mannen met neiging tot travestie zijn over het algemeen heel heterosexueel. En hebben als ze gewoon in het dagelijks leven als man gekleed zijn, niks vrouwelijks over zich.
Integendeel, hij was zelfs een beetje macho.
Deze hele verhouding had mij zo uitgeput dat ik niet meer kon werken en ik ben in de WAO beland. Na 3 jaar had ik de kracht om er eindelijk een punt achter te zetten en heb een ander slot in mijn deur laten zetten. We zijn nu 15 jaar verder en als ik nu terugkijk op die hele affaire is het nooit liefde geweest, alleen maar pure wellust van zijn kant.
En ik in mijn naiviteit geloofde dat hij zo gek op mij was.
Hij noemde mij zijn snoepje, zijn popje en snoesje en ik geloofde alles. Verbaal was hij heel sterk en ik was zo gek op hem dat ik alles pikte.
Hij was ook schaakfanaat , kon uren in zijn eentje met de computer schaken en ik was zo weg van die man dat ik bij de banketbakker een compleet chocolade schaakspel liet maken.
De zwarte stukken pure chocola en de witte stukken uiteraard van witte chocolade.
Ik heb kosten noch moeite gespaard voor die man, en ben er uiteindelijk doodziek van geworden.
Dit was mijn verhaal , we zijn 15 jaar later en nu ik er over schrijf krijg ik toch weer die pijn terug. Waar ben ik nou toch allemaal mee bezig geweest?
Zijn spreekwoord was altijd "sigarenrokers zijn geen onruststokers" nou ik weet wel beter.
Hij is voorgoed verdwenen uit mijn leven en ik weet ook niet of hij nog leeft of waar hij momenteel verblijft.
Een ding staat vast, deze hele verhouding heeft mij tropenjaren gekost.
Karla
